Waarom wel?
Dark Souls meets The Legend of Zelda
Wanneer het op combat en level design aankomt, haalt Chronos de mosterd bij From Software’s beruchte Souls-serie. En slaagt daar behoorlijk goed in. Vijanden zijn afstraffend sterk en krijgen je in enkele slagen neer. Ze goed leren inschatten en counteren is de kern van de gameplay. Net zoals de exploratie, waarin stukje bij beetje nieuwe delen van de spelwereld blootleggen, een duidelijk Souls-stramien volgt.
Dat laatste deel mengt ontwikkelaar Gunfire Games echter ook met een vleugje The Legend of Zelda. De wereld zit vol puzzels die je geregeld dat eureka-gevoel geven wanneer je de oplossing gevonden hebt en bijgevolg weer vooruitgang boekt in een level. Het roept bij momenten herinneringen op aan de dungeons in oudere Zelda-titels.
Sterven is geen afstraffing
Net zoals in de Souls-titels is sterven een centraal onderdeel van de gameplay in Chronos. Gunfire Games gaat met deze game zelfs een stapje verder en koppelt er meteen een interessante mechanic aan. Iedere keer wanneer je in deze afstraffende game het loodje legt, wordt het hoofdpersonage een jaartje ouder. Dit heeft voornamelijk invloed op de stats die je gaandeweg upgrade.
Hoe jonger de speler, hoe sterker de nadruk op strength en agility. Naarmate je respawnt en ouder wordt, verschuift de klemtoon naar arcane en heb je minder baat bij die eerste twee. Hier moet je dus de juiste balans vinden tussen jouw stats te upgraden in lijn met hoe vaak je denkt nog te sterven. Bijgevolg is sterven geen afstraffing, zoals dat bij genregenoten vaak wel het geval is, maar eerder een element waarop je moet anticiperen.
Voorloper van Remnant: From the Ashes
De subtitel van deze non-VR release van Chronos knipoogt nogal fel naar de naam van een andere Gunfire Games-titel. Remnant: From the Ashes scoorde vorig jaar sterk als een verfrissende titel in z’n genre door een boeiende spelwereld te presenteren en de nadruk te leggen op ranged Souls-like action RPG combat. Hoewel Chronos niet uitdrukkelijk naar deze recentere game verwijst, is het weldegelijk de proloog op Remnant. Dit wordt voornamelijk naar het einde toe duidelijk voor iedereen die From the Ashes speelde. Remnant-spelers kunnen dus hier en daar een knipoog verwachten.
Waarom niet?
What works in VR …
In 2016 kon Chronos op behoorlijk wat lof rekenen omwille van haar atmosferische karakter. Recensies van indertijd hebben het dan ook uitdrukkelijk over hoe deze third-person titel toch weet te capteren door je echt door de unieke spelwereld te omringen in je VR headset. Dat pluspuntje kan je jammer genoeg moeilijk vertalen naar een spel dat je op een traditioneel scherm speelt.
Meer zelfs, de spelwereld van Chronos voelt eerder afstandelijk aan wanneer je niet in VR speelt. Enkele details - zoals onbreekbare kleien potten die een nucleaire oorlog zouden kunnen overleven - breken de immersie waar het spel zo voor bekroond werd. Laat VR nu net de saus zijn die Chronos écht zo speciaal maakte. Een saus waar deze re-release geen alternatief voor biedt.
‘t Is nu niet het moment
Als AA-titel kan Chronos: Before the Ashes moeilijk opboksen tegen alle big budget releases van dit najaar. Fans van het genre zijn ongetwijfeld nog even zoet met de remake van Demon’s Souls, terwijl andere gamers zich nog urenlang kunnen amuseren met kleppers als Assassin’s Creed: Valhalla, Immortals: Fenyx Rising, of Spider-Man: Miles Morales.
Om nog maar te zwijgen over Cyberpunk 2077, dat alle andere eindejaarsreleases nog wat hete adem in de nek staat te blazen. Met andere woorden: als THQ Nordic met deze re-release hoopt meer spelers aan te trekken dan de oorspronkelijke VR-playerbase, dan zal het wellicht van een kale kermis terugkomen. In voorjaar 2021 had deze game veel beter z’n mannetje kunnen staan.
